"Hoe zit het met de mensen die het niet snappen?"
Het verbaast me hoe vaak ik die vraag krijg terwijl ik deel Barry-Wehmiller's reis van echt menselijk leiderschap.
Telkens wanneer ik onze mensgerichte cultuur aan een nieuw publiek beschrijf, gaan ze regelrecht naar het negatieve. Er zijn er zeker die zich verzetten tegen een werkomgeving waar zorg, bezorgdheid en emotie alledaags zijn. Wat doe je eraan, vragen ze?
Wij richten ons op het positieve. We richten ons op degenen die het snappen.
De waarheid is dat ik een optimist ben, dus heb ik de neiging om mijn energie te besteden aan wat goed gaat. Ik vertel mensen altijd dat ik zeker weet dat er mensen zijn die het niet snappen, maar ik zou je niet kunnen vertellen wie ze zijn. We houden ons gewoon niet met hen bezig en hopen dat ze op hun eigen voorwaarden komen. We realiseren ons dat wanneer we een bedrijf overnemen, de mensen binnen dat bedrijf een product zijn van hun ervaringen. Misschien hebben ze in hun verleden geweldige leiders meegemaakt of, waarschijnlijker, hebben ze een aantal negatieve ervaringen gehad. Bijgevolg hebben sommigen moeite om onze leiderschapsboodschap te vertrouwen. Dat is goed. We bevinden ons allemaal op een ander punt op deze reis, en we moeten geduld hebben en erop vertrouwen dat de sceptici uiteindelijk zullen inzien welke transformerende kracht het kan hebben - zowel op hun werk als op hun persoonlijke leven.
Dat is wat er gebeurde met Randall Fleming.
Randall werkte in de fabricageruimte van onze MarchipWardUnited (nu BW Papersystems) faciliteit in het noorden van Wisconsin. Met een meter tachtig was deze ex-soldaat van de Special Forces een imposante figuur. "Mensen zeiden altijd dat ik twee emoties had: boos en boos", vertelde Randall. “Ik was als Darth Vader in mijn gebied, en alle andere jongens waren mijn Stormtroopers. Ik zou niet zeggen dat je me niet in een donker steegje wilde ontmoeten, maar als je in een donker steegje was, zou je me in de buurt willen hebben.
Randall had veel talent en belangrijke technische vaardigheden. Hij was een vakman, uitstekend in wat hij deed. Bovendien was Randall een leider. Hij heeft mensen misschien niet naar ons leiderschap en onze culturele visie geleid, maar hij had zeker veel volgers.
In plaats van Randall te identificeren als een "probleem", een van onze leiders op het gebied van continue verbetering (wat we noemen Levende erfenis van leiderschap, of L3) maakte er een vaste gewoonte van om bij Randall langs te gaan om met hem te praten. Hij oefende constante maar subtiele druk uit en moedigde Randall aan om te overwegen zich open te stellen voor wat we aan het doen waren. Randall verzette zich. Uiteindelijk bereikte hij een keerpunt. Hij had er genoeg van en overwoog het bedrijf te verlaten. Hierop raadde de productieleider aan om met een aantal mensen in de organisatie te praten die hij vertrouwde om een beter begrip te krijgen van de L3-reis. Randall besloot het eens te proberen en nam uiteindelijk de beslissing om te blijven. Hij omarmde continue verbeteringsevenementen en volgde uiteindelijk twee weken training om deze evenementen zelf te leiden.
“Ik was op een punt in mijn professionele leven gekomen dat ik meer wilde doen dan samen frames rollen. Ik voelde me geroepen om mensen te helpen. Ik zag een manier om dat als leider te doen via ons L3-programma. Dus ging ik naar mijn leider en hij zei: 'We hebben gewacht tot je het zou vragen.'”
Tegenwoordig is Randall een van de hoogst gewaardeerde professoren in Barry-Wehmiller-universiteit, zijn collega's de kracht leren van het inspireren van passie, optimisme en vastberadenheid. Hij is een gewaardeerd lid van ons L3-team en leidt evenementen voor continue verbetering in de hele organisatie.
“Toen ik eenmaal de beslissing had genomen om te stoppen met vechten tegen de cultuur, om haar te omarmen, openden mijn leiders de deur voor mij om te bereiken wat ik wil. Ze hebben me niet verteld hoe ik het moet doen. Ik moest mijn pad bepalen, maar ze gaven me de vrijheid om veranderingen door te voeren.
“Het heeft me zo positief beïnvloed dat het moeilijk is om me te herinneren hoe ik vroeger was. Mijn dochters kunnen de verandering in mij nog steeds niet geloven. Het heeft onze relaties zoveel beter gemaakt.
"Ik denk er niet meer aan om met pensioen te gaan, want mensen helpen groeien, mijn teamleden helpen het beste uit zichzelf te halen - gewoon mensen helpen - dat is wat ik elke dag wil doen."
Welkom aan boord, Darth Vader! Moge de kracht van echt menselijk leiderschap met u zijn.