Een aantal jaar geleden, Anese Cavanaugh, schreef een tot nadenken stemmend artikel voor Inc. Magazine over de taal die we dagelijks gebruiken.
Daarin zei ze:
De lens waar we doorheen kijken heeft een enorme impact op hoe we de wereld zien, hoe we mensen zien, onze zelfopgelegde (of anderszins opgelegde) stressniveaus, hoeveel energie en opwinding we hebben om betrokken te zijn, wat we doen en uiteindelijk de resultaten die we krijgen. Taal en kader zijn hier essentieel – en bonus: ze ondersteunen elkaar!
Deze uitspraak resoneerde met iets waar we bij Barry-Wehmiller in geloven, namelijk dat woorden er toe doen. Daarom noemen wij onze mensen geen ‘werknemers’. Het zijn teamgenoten of teamleden. We hebben geen afdeling "human resources", we hebben een People Team. Mensen zijn meer dan alleen ‘hulpbronnen’ voor het bedrijf. Daarom zeggen we niet ‘rapporteert aan’ als het gaat om de leiderschapsstructuur. We zeggen dat de teamleden onder de zorg van die leider vallen.
Elke maand stelt ons People-team een rapport op dat we een 'Heart Count' noemen, om de retentie en omzet in onze bedrijven bij te houden. Deze naamgevingsconventie helpt ons in perspectief te houden wat echt belangrijk is: die teamleden zijn niet alleen maar getallen op een pagina; het zijn meer dan 12,000 levens onder onze hoede, ieders dierbare kind.
Zoals onze CEO, Bob Chapman, zei:
Een aantal jaren geleden, toen ik een militaire basis bezocht, vroeg ik uit nieuwsgierigheid aan de verantwoordelijke generaal: “Hoe train of conditioneer je mensen om andere mensen te ‘doden’?” Zijn antwoord was: “Dat doen we niet, we leren ze ‘doelen uit te schakelen die slechte beslissingen hebben genomen.’”
In het bedrijfsleven doen we hetzelfde. Het leger gebruikt taal om het nemen van levens te ontmenselijken. We noemen mensen ‘aantal personen’ om ze te ontmenselijken. Wanneer we het personeelsbestand ‘verminderen’, hebben we de daad van het kwetsen van mensen ontmenselijkt door ze ‘te ontslaan’. We hoeven niet aan hun leven, hun verantwoordelijkheden of hun gezin te denken. Als we echt zouden geven om de mensen wier levens aan ons zijn toevertrouwd, zouden we weten welke schade we mensen aandoen.
De woorden die we gebruiken bepalen de manier waarop we denken. Dat geldt net zo goed in ons dagelijks leven thuis als op onze werkplekken, op scholen, enz.
Anese Cavanaugh is de CEO van Actieve Keuzes, Inc. Zij is de bedenker van de IEP-methode (Intentional Energetic Presence) en het Positive Energy Workplace Initiative en een strateeg en adviseur voor leiders en organisaties over de hele wereld. Ze is toegewijd aan het helpen van organisaties om hun mensen te ondersteunen, zodat ze in staat zijn om te verschijnen en het beste van zichzelf aan tafel te brengen, een aanzienlijke impact in hun leven te creëren en authentieke werkplekken en culturen met positieve energie te creëren. Anese is een keynote spreker en auteur van Aanstekelijke cultuur: kom opdagen, zet de toon en creëer doelbewust een organisatie die floreert en Besmettelijke jij: ontgrendel je kracht om te beïnvloeden, te leiden en de impact te creëren die je wilt.
Dit was ons eerste gesprek met Anese op onze podcast. Ze is even inzichtelijk als energiek en heeft een passie om organisaties betere plekken te maken om te werken en te zijn.